In haar columns neemt onze collega Manon van vestiging Groningen je mee in de wereld van de gastouderopvang.
We zitten buiten, want het is nog prachtig weer deze eerste dagen van september. Het zoontje van de ouder zit op een autootje en rijdt heen en weer door de achtertuin. Af en toe stopt hij even om te kijken hoe hij moet parkeren. Er zijn nog meer autootjes waarmee hij kan spelen en ook nog een leuke gekleurde tractor. Zodra hij daar naartoe loopt, lijkt het alsof hij zijn eerste vervoersmiddel gaat verruilen voor dit andere speelgoed op wielen. Nee toch maar niet. Weer terug naar het autootje en zijn spel begint opnieuw: hij rijdt de tuin rond en kijkt waar hij kan parkeren. Ondertussen, op zijn rit door de tuin, komt hij van alles tegen wat absoluut besproken en bekeken moet worden met mama.
Mama probeert ondertussen haar koffie te drinken en aan mij te vertellen hoe alles in elkaar steekt met betrekking tot haar werk en werkdagen. Gesprekken voeren met daarbij onderzoekende en spelende kinderen is en blijft een uitdaging. Maar wel één van de leukste uitdagingen, want het is echt nooit hetzelfde.
Toch zijn er ook veel overeenkomsten met andere gesprekken die ik gevoerd heb in dit soort situaties. Ik ben zo dankbaar voor de vele leuke, fijne contacten tussen ouders, gastouders en mijn bureau. Meedenken en sparren over een mooie samenwerking, met als prioriteit het beste voor het kindje, is en blijft supergaaf om te doen. Helemaal als het uiteindelijk ook een positieve uitkomst heeft.
Terwijl dit alles door mijn gedachten gaat en ik een slok van mijn koffie neem, hoor ik een vliegtuig overkomen. Vanaf het autootje hoor ik ineens: “Vlie Vlie!”
“Jaaa” zegt mama “Een vliegtuig!”. En met het meest serieuze gezicht dat je je kunt voorstellen, heft het jongetje zijn vingertje naar de lucht, kijkt ons aan en roept wederom: “Vlie Vlie!” Met andere woorden: ”Letten jullie kletsmajoren even op, daar vliegt iets heel bijzonders over!”.
Prachtig, hier kan ik zo intens van genieten… Wij volwassenen, diep verwikkeld in een gesprek over grote mensen-dingen, en dan het enthousiasme van dit kereltje over een vliegtuig dat over vliegt, want daar heeft hij ook in gezeten!
Dit leert mij wederom om te genieten van kleine (grote) avonturen en vooral het enthousiasme vast te houden van het kind in mij.
Mooi werk heb ik toch!
Manon Daniëls
Eigenaar CGOB De Herberg Groningen