In haar columns neemt onze collega Manon van vestiging G
roningen je mee in de wereld van de gastouderopvang. Deze keer vertelt ze over wat koeien en cadeautjes met haar werk te maken hebben.
Het vriendelijke gezicht van de boerderij lacht me toe als ik de auto uitstap op weg naar een kennismakingsgesprek tussen ouders en gastouder. Een afspraak op dit soort prachtige plekjes is nooit een straf.
De boer komt me tegemoet met een lach op zijn gezicht en laat me zien waar ik naar binnen kan. Zwart-witte tegelvloeren trekken onder mij door en ik beland in een prachtige ruime woonkeuken met zicht op een enorme, schitterende groene tuin. Wat een mooie tijd is dit toch, de lente! Het gezin is compleet en de gastouder in kwestie zit al aan tafel.
De koffie wordt gezet en ik start het gesprek door vragen te stellen over de certificaten aan de muur, waarvan ik vermoed dat ze bij de koeien horen. Dit klopt. Koeien krijgen een certificaat (diploma) voor het geven van de meeste liters melk en verschillende andere punten waarop gelet wordt.
Wat een andere wereld is dit, maar oh, zo interessant vind ik. Zo leer ik verder dat kalveren al jong bij de moeder weggehaald worden, omdat ze anders te wild worden. Ik vraag wat hiermee bedoeld wordt, aangezien mijn fantasie alle kanten opgaat op dat moment. De kalveren worden erg schuw en wild als ze bij de mama blijven en vervolgens als ze groter zijn, kan je er eigenlijk niets (meer) mee, want ze zijn dan erg moeilijk te vangen. Deze kalveren groeien op en zijn bedoeld voor de verkoop of voor de productie van melk. Zo verdient de boer ook zijn geld.
Met mijn menselijke brein vind ik het moeilijk te bevatten dat de kleintjes gescheiden worden van hun moeder, maar bij koeien werkt dit anders dan in de mensenwereld. Als de kalfjes jong bij de moeder vandaan gehaald worden, hecht zij zich niet heel erg en is het minder pijnlijk voor haar dan als ze op latere leeftijd van elkaar gescheiden worden.
Wat een tegenstelling: die koeienwereld tegenover dit menselijke gezin waar de kinderen fijn bij de ouders kunnen blijven en daar mogen opgroeien.
Ik kan niet anders dan bedenken dat ik respect heb voor deze boer en de zorg die hij voelt voor zijn vee, terwijl hij tegelijkertijd de verantwoordelijkheid heeft voor het voeden van zijn eigen gezin.
Aangezien het boerenbedrijf overgenomen gaat worden, heeft de boer nog veel werk te verzetten en mama werkt ook buitenshuis, dus er komt een gastouder bij hen thuis om de kinderen op te vangen.
Terwijl ik koffie krijg met heerlijke, echte rauwe koeienmelk bespreken we nog een aantal belangrijke zaken die hiermee te maken hebben.
Tijdens het gesprek heeft de middelste van de drie jongens het idee opgevat om de gasten in zijn huis te verwennen met (voor ons onzichtbare) cadeautjes. Hij komt naar ons toe met een lege krat en daar mogen we onze cadeautjes uithalen. Uiteraard zijn we allemaal erg blij met zijn gulle gaven en hij geniet zichtbaar van onze reacties.
Het grootste cadeau vind ik toch wel dat zoveel verschillende werelden elkaar vinden op zo’n mooie locatie, aan één keukentafel, terwijl wij een eerlijk en open gesprek mogen voeren, genietend van de cadeautjes van de natuur. Mooi werk heb ik toch!
Manon Daniëls
Eigenaar CGOB De Herberg Groningen